'Hallo, je spreekt met je Stalker...'

Gisteren zouden we met de kleuters naar een voorstelling gaan, dus wij met de auto naar school, S helemaal trots en blij ...wij gaan altijd lopend, de school is 1 straat verderop..dan zoals nu met de auto naar school is feest.
Op school wacht de juf ons al op, de voorstelling kan niet doorgaan, 1 van de spelers is ziek. Teleurstelling bij de kinderen, bij mij ook wel, ik had er wel zin in !
Met de auto ga ik weer naar huis, eenmaal thuis, gaat de telefoon, ik neem op en hoor;' Hallo je spreekt met je stalker' Verbaast zit ik met de hoorn in mn hand. Maar als ze verder praat herken ik haar stem en blijkt het iemand te zijn ik echt altijd overal tegen kom, vandaar de naam stalker :-)
                                               
Dit voorval doet me denken aan een voorval zo 2 jaar geleden.
Het is 13.00 uur, de kinderen zijn net naar school, S. was toen nog thuis en zit aan tafel, de achterdeur gaat open en er stapt een man binnen.
Iedereen komt hier achterom, dus niks vreemt. Alleen ken ik deze man totaal niet, hij ziet er vies, slordig , ongeschoren uit. En zomaar staat hij midden in mijn keuken, hij zegt;' hallo'  ik groet terug , en dan is het stil.
De man kijkt om zich heen, grinnikt eens naar S, en kijkt mij weer eens bevreemt aan.
Er word niks meer gezegt, ik ben sprakeloos, dat gebeurd me zelden !! Ondertussen draaien mijn hersens op volle toeren is dit een overval? inbraak? waarom zegt hij dan niks? Ik zoek met mn ogen de telefoon, die ligt ver weg, zit de voordeur nog op slot, vraag ik mezelf af. S. zit dicht bij me, gelukkig, die kan ik zo pakken en meenemen , indien nodig....Ondertussen staan we daar alletwee stilzwijgend in huis , hij lacht eens schaapachtig, ik verbaas me, glimlachende overvaller? Hij schraapt zijn keel eens en kijkt achterom naar de achterdeur en doet de deur weer open en zeg; ' dit meisje heeft me hier gebracht'  verbaast zie ik nu mijn dochter om de hoek komen, en begrijp en nog minder van. ' ze zegt dat u me wilt spreken?'  het moet niet gekker worden, ik snap er geen sikkepit van ! Nu stapt ook mijn dochter de keuken binnen en zegt; 'Je wist niet wie er in de lege boerderij woonde voor anti-kraak, nou deze man woont er , je wilde hem toch wat vragen?!'
Sjongejonge zeg nu snap ik het pas !!! waar zijn mijn manieren?! , ik geef de man snel een hand en stel mezelf voor en leg hem uit wat er aan de hand is. Een heel aardig man zo blijkt nu, hij wist zich ook geen raad met de situatie , hij was thuisgekomen en met dat hij uit de auto stapte was mijn dochter , die onderweg was naar school, naar hem toegelopen en vroeg hem of hij daar woonde , toen hij dat bevestigde vroeg ze of hij even met haar meeliep omdat haar moeder hem echt moest spreken...Voor zijn werk was hij soms weken van huis, en ik wilde hem al weken wat vragen en baalde dat dat steeds niet lukte , nu had dochterlief hem op ´heterdaad´