De beste wensen allemaal voor 2012 !!!

Een nieuw blanco jaar voor ons,  ik vraag me af af ik dan zo de 1e keer van het jaar op mn blog moet schrijven, en eigenlijk weet ik het niet eens.. en dat terwijk ik normaal nooit moeite heb met het bedenken van een onderwerp. Alsof het zo de eerste keer van het jaar anders moet zijn? mooier? beter?
ik denk het niet , dus schrijf ik zomaar wat..



Dit vind ik altijd zo'n bijzonder gezicht, zoveel kleine eendjes die zo als 'vanzelf' achter hun moeder aan waggelen. Bij mensen is dit heel anders, jammer genoeg, in de meeste gevallen komen we ogen (en handen en voeten) te kort om onze telgen bij ons te houden. Zo ook met bijv een kinderfeestje, dan word het nog weer iets lastiger..dan gaat het elke keer weer;' 1 2 3 4 5 6 7 8 ...we zijn compleet'
2 minuten later weer; ' 1 2 3 4 5 6 7 ...owwww 7??'
' 1 2 3 4 5 6 ....help, nu nog maar 6??Uiteindelijk blijken ze er dan wel gewoon te lopen, gelukkig maar! Soms wilde ik dat ik de eendentaal wat beter sprak, dan zou ik graag eens van moeder-eend horen wat nu presies haar geheim is?!
Mooi is het altijd om te zien hoe dieren met hun jongen omgaan, het lijkt hun in elk geval beter af te gaan dan de meeste mensen, zo denk ik vaak. Ze zorgen voor hun jongen, en de jongen lijken de ouders te respecteren en nodig te hebben , dat is in de mensenwereld wel even anders, alleen al onze 2-jarigen die de hele dag gefrustreerd kunnen uitroepen 'neeee'  en 'ikke selluf doen!!!'
Dat hoor je dan bij de dieren weer niet. Heerlijk , wat een rust..
Pas aten we bij de MAC , we zitten aan een tafel, het is er erg druk, dus je hoort eigenlijk alleen gegil en gehuil van kinderen. Stilletjes vraag ik mezelf dan wel eens af ; ' waarom zit ik hier eigenlijk?' 'ow ja voor de kinderen' 'iedereen zit hier ws voor de kinderen , waarom janken die kinderen dan allemaal zo?!'  maar met dat ik daar zo zit hoor ik achter me een man aankomen en deze meneer overschreeuwt al puffend en steunend tegen zijn kinderen, wat hij allemaal uitkraamt weet ik niet meer presies , maar wat me bij is gebleven is dat hij heel vaak schreeuwt;' Doe rustig nu!'  ' doe ff rustig!'Wat zeg ik nu?? doe rustig !!' Het mooiste is dat ik helemaal geen kinderen hoor vanuit de hoek waar zijn geschreeuw en gezucht en gekreun vandaan komt. De geluiden die hij zo maakt doen me denken aan een onverzorgde man, slordig gekleed , met vet haar, en dan zo luid schreeuwend met waarschijnlijk een blad vol junkfood, een weg zoekend tussen de tafeltjes naar een vrij plekje , ik zie het helemaal voor me, maar ik kijk niet om, ik weet dat mijn gezicht boekdelen zou spreken dus kijk ik wijselijk voor me en eet netjes mijn big mac op...
Zo apart is dat, je hoort het zoo vaak dat ouders tegen hun kinderen schreeuwen; ' doe nu stil!!'
of ' doe nu rustig' Dat schreeuwen en brullen ze dan echt uit....wat denken ze dan? dat hun kind of hun gebrul rustig zal reageren? niet dus! Hebben ze dan nooit gehoort van ' het voorbeeld geven?'
Misschien moeten we toch eens een gesprek aangaan met moeder eend?