Het Atomium bekeken door een buikgaatje.

We hadden het over het Atomium . de kinderen en ik, een bijzonder gebouw in Brussel , wat mijn man en ik  jaren geleden hebben bezocht.
 J. vraagt; 'Was ik toen al geboren?'
' jaa, je was al geboren, maar Papa en Mama zijn er zonder jou geweest'
Toen hij dit hoorde kwam er toch wel een klein beetje een jaloers gezicht...S vraag of hij toen ook thuis was gebleven? Maar nee S. was toen nog niet geboren,maar ik was toen zwanger van hem.
Even kijkt hij stil vor zich uit en kijkt opeens trots naar zijn broer J. en zegt; 'Ik heb dat wel gezien hoor !!!'  J reageert boos; ' Dat kan niet ! je zat in Mama's buik !!'
S. inmiddels ook boos; ' Ja maar ik keek gewoon door Mama's buikgaatje, en toen zag ik alles !!'

Even is S uit het veld geslagen door het davarende gelach wat weerklinkt, daarna rolt hij zelf ook om van het lachen bij het idee; Het Atomium, een rondlopende Mama met een dikke, blote buik en een oog van een baby wat door het buikgaatje in het rond kijkt...